Wat is voor jou dat zondagochtend gevoel?
Zonder wekker wakker worden, wakker worden dat ik mijn dochter uit bed hoor klauteren en vervolgens haar voetjes op de vloer hoor die naar onze kamer trippelen.
Mezelf onder de deken verstoppen als ze dan de kamer op komt of net doen alsof ik nog slaap.
Dion slaapt sowieso dan vaak nog en ze kust hem wakker.
Standaard loopt ik dan naar beneden en zet koffie, neem iets te drinken voor Ella mee en heel soms (als het buiten nog regent) maak ik haar alvast een broodje voor in bed.
Ik stap weer terug in bed, wij kletsen wat over de week en wat we op de planning hebben. Eigenlijk hebben we het vaak nergens over of kijken we wat televisie.
Tijd en ruimte lijken niet meer te bestaan…
Heerlijk vind ik het! Voor mij het allermooiste moment van de week.
En dit gevoel van het verliezen van tijd en ruimte heb ik in mijn hele leven doorgevoerd. Tijd en ruimte bestaat heel vaak bij mij niet. Ik vergeet zelfs (ter ergernis van mijn man) ’s middags te eten, wat resulteert in een snack aanval laat in de middag maar dat terzijde.
Overal in mijn leven én in mijn business heb ik dit gevoel toegepast en doorgevoerd. Hoe dan?
Daar vertel ik graag meer over in de podcast aflevering.
Voorheen leefde ik eigenlijk altijd vanuit mijn hoofd. Mijn leven speelde zich af in mijn hoofd, het was een grote chaos. Of ik zat te denken aan het verleden (waar ik niet al allemaal spijt van had of wat ik beter had kunnen doen), of ik zat in de toekomst met gedachte als: “Wat als… of stel dat.”
Vermoeiend kan ik je zeggen. Constant had ik het gevoel dat ik aan moest staan en er moest zijn voor alles en iedereen.
Ik wilde ook iedereen tevreden stellen. Als de ander maar tevreden was dan was ik dat ook. Dacht ik!
Tot dat ik mezelf vragen ging stellen als:
- Wat wil ik nu eigenlijk?
- En doe ik dit voor mezelf of doe ik dit voor een ander?
En als het antwoord voor de ander was dan deed ik het niet meer. Ik stopte met het feit om andere mensen maar tevreden te stellen.
En de vraag wat wilde ik nu? Die vraag stelde ik mezelf eigenlijk niet heel vaak. Want ik zei heel vaak: “Doe maar wat jij wilt of het maakt mij niet zo heel veel uit.”
Wat als jou wel uit gaat maken?
Het veranderde voor mij namelijk heel veel. Ik ging steeds beter mijn grenzen aangeven, ik ging veel meer ontdekken wat ik leuk vond en het mooie was dat er ook steeds meer dingen op mijn pas kwamen die ik leuk vond.