Mijn bedrijf ging net lekker, ik zat net over het bedrag qua omzet dan wat ik in loondienst verdiende en dat voelde eigenlijk wel heel lekker. Het maakte mij trots.
Op dat moment besloot ik ook om met een businesscoach te gaan werken. Ik werkte toentertijd nog met particulieren en was enorm ambitieus om mijn bedrijf te laten groeien. Daarnaast wilde ik mezelf blijven ontwikkelen en vastberaden om mijn overtuigingen om te groeien overboord te gooien.
Dus heel trots ging ik naar huis en vertelde mijn partner met knikkende knieën dat ik € 5000,- in mezelf had geïnvesteerd. In eerste instantie durfde ik het helemaal niet te zeggen maar aangezien dat dit de buffer was die ik net had opgebouwd, leek het mij wel zo handig en ik wilde toch eerlijk blijven.
Maar thuis werd dit niet heel feestelijk ontvangen en bleven de toeters en bellen in de tas. Frustrerend kan ik je zeggen, want ik wilde zo graag dat hij me steunde, dat hij me begreep.
Maar het enige wat hij tegen mij kon vertellen was: “Wanneer ga je dan die ton verdienen?” en “Als je het zo makkelijk weer uitgeeft, kun je nooit geld verdienen”.
Dat deed pijn kan ik je zeggen, want ik voelde mij totaal niet begrepen.
Ik voelde aan alles dat dit de juiste keuze was en dat ik alle verdiende geld weer wil terugpompen in het bedrijf om nog meer te groeien.
Maar thuis (om in alle eerlijkheid te blijven) liep het helemaal niet lekker. Veel ruzie, over de stomste dingen, een schoen die niet opgeruimd was en in de kamer lag, het huishouden dat niet bijgehouden werd en dus op ons beide neer kwam. Steeds meer ging er tijd naar mijn bedrijf, steeds minder tijd naar mijn partner, begrijpelijk eigenlijk, nu achteraf dat hij boos was.
De opmerking die mij destijds de das om deed was: “Wat ga je bij een coach doen? Die verkoopt alleen maar lucht”.
Slik…
Want wat was ik? Een coach.
En het voelde alsof hij mij een mes in de rug stak. Hoe kon hij dit nu zeggen? Ik deed het voor ons, voor ons gezin om straks juist meer tijd voor elkaar te kunnen hebben.
De ruzies en frustraties bleven, wat er gebeurde was dat ook mijn inkomsten naar beneden ging en in november 2019 draaide ik welgeteld nul euro omzet.
Op hangende pootjes natuurlijk terug naar mijn partner met de mededeling dat hij wel een gelijk kon hebben en ik weer terug in loondienst ging.
Want wat er eigenlijk gebeurde was dat hij mij (onbewust natuurlijk) klein hield. Want ik wilde groeien, ik wilde omzet maken en ik wilde vooral op grote schaal mensen helpen.
En daar zaten we aan de keukentafel, waar ik een jaar geleden nog zo vol vertrouwen aan was gestart. De tafel waar we ook aan aten, waar ik deed kleuren met mijn dochter en dus ook klanten ontving.
Ik sprak het hoge woord eruit: “Ik ga weer in loondienst, want ik ben bang dat ik het anders niet ga redden”.
Ik vroeg hem of hij daar niet bang voor was. En zijn antwoord veraste mij.
Hij vertelde dat hij een hele andere angst had. De angst dat ik hem ging verlaten als ik daadwerkelijk die ton ging verdienen. Hij was bang voor het succes en onbewust had hij de hele boel dus gesaboteerd, waardoor ik mezelf saboteerde.
Begrijp me goed, Dion is enorm bang voor verandering en ook dit speelde mee.
Hij zei ook dat hij helemaal niet wilde dat ik in loondienst ging, want hij zag hoe gelukkig het mij maakte. Hoeveel voldoening ik eruit haalde en dat ik er kon zijn voor onze dochter.
Zijn letterlijk woorden waren: “Jij gaat niet opgeven, jij gaat hier mee door, ik zie hoe goed je bent en wat je allemaal al bereikt hebt”.
En die woorden waren precies dat wat ik nodig had. Zijn bevestiging dat ik het goed deed, dat ie trots op me was en dat als we het niet zouden redden, we wel een oplossing vonden.
En dat vonden we, want er gebeurde die maand erna iets magisch, drie mensen stapte direct in mijn 1-op-1 traject en ik draaide mijn beste maand ooit van dat jaar. In die maand draaide ik meer dan het hele jaar bij elkaar.
Jaar daarna verviervoudigde ik mijn omzet en het jaar daarna draaide ik die ton.
Hij is gebleven kan ik je zeggen en ik ook. Want ik wilde hem niet kwijt nooit. Ik was hem juist heel dankbaar dat hij mij de ruimte gaf het eerste jaar om mijn bedrijf op te zetten.
Nu vijf jaar later leven we ons mooiste leven, dat eigenlijk elke dag alleen maar mooier wordt. Die gesprekken hebben we nog steeds, als het even moeilijk wordt, we ergens tegen aanlopen of als er spanning is in huis.
Juist om te zien waar we onszelf en de ander saboteren en waar we onszelf klein houden.
We hebben al een f*cking mooi leven en dat wordt alleen maar mooier. Juist omdat we elkaar laten groeien en elkaar de ruimte gunnen om dingen te ontdekken.
Wonen we in een prachtig huis dat hij helemaal verbouwd heeft en ik een eigen kantoor heb.
Want als het met hem niet werkt, gaat het met niemand werken, daar geloof ik heel erg in.
Hoe is dat voor jou?
Houd jouw relatie je klein of zorgt het ervoor dat je in je grootsheid staat? Laat jouw partner je groeien of houdt hij of zij je alleen maar tegen als je met gekke ideeën komt of misschien wel creatieve oplossingen.
Praat erover. Er zit namelijk altijd iets onder.
Door op elkaar te fitten, elkaar af te snauwen of juist op je tenen te lopen ga je het niet lang volhouden. Kun jij volledig jezelf zijn in je relatie.
Voel je je gesteund? Gehoord? Ziet hij of zij je? Zien ze je droom? Je passie?
Of houdt jij je in? Bang wat anderen vinden? Om maar de gemoederen maar te bedaren.
Alles maar onder de dekmantel der liefde te stoppen.
Goed thema om de volgende keer eens over te praten, want Fuck what other people think!
Zijn dit makkelijke gesprekken? Nooit? Kan er gehuild worden? Ja.
Brengt het je veel? Heel veel…
Want waar ben jij eigenlijk bang voor dat er gebeurt? Zowel als je faalt of misschien wel juist als je succes hebt?
Durf jij het gesprek aan of blijf je in de schaduw van je partner lopen? En daarmee wil ik niemand de schuld geven, maar ik wil je laten zien dat we elkaar te vaak en zelfs onbewust klein houden.
Het is aan jou wat je ermee doet. Het is aan jou of je het gesprek aangaat.
Het is aan jou of je de ruimte pakt en je uitspreekt wat jij wilt.
Wat is dat wat je echt wilt? Waar liggen die dromen? En durf je die te delen?
Wat als er geen angst meer zou zijn? En jij in je grootsheid stond en je partner op de voorste rij als hardste klapte. Wat zou er dan met je gebeuren?
Ik wens je een mooie zondag!