Natuurlijk wel was ik wel lief voor anderen, maar voor mezelf vind ik dit toch behoorlijk lastig.
Ik zie het bij klanten die net bij me komen, ik zie het bij mensen in mijn omgeving en ik zie het bij fantastische goede coaches om mij heen.
En heel eerlijk ik heb er zelf behoorlijk aan meegedaan, het steeds maar slecht praten tegen mezelf. Het altijd zien dat een ander beter was of dat ik niet hard genoeg mijn best had gedaan. Niet hard genoeg had gewerkt. En ook al was het resultaat er wel, zeker als ik het te gemakkelijk bereikt had, dan telde het niet.
Het steeds maar downgraden eigenlijk van mezelf. Ik was er expert in.
Ik nam bijvoorbeeld altijd genoegen met minder zowel in relaties, als met werk, eigenlijk alles. Ik deed er ook alles aan om de ander ook maar niet teleur te stellen. Laat staan dat ik opkwam voor mezelf en een moeilijk gesprek aan ging.
Conflict vermijdend zeg maar…
Hoe ik mij echt voelde of wat ik echt wilde dat sprak ik niet uit. En schoof ik onder de mantel der liefde. Want ja, als je er niet over praat dan was het er niet.
Als iemand vroeg wat ik wilde, was het antwoord vaak steevast: “Doe maar iets” of “Wat jij wilt”.
Ook bedacht ik mij van tevoren hoe dingen moesten gaan, hoe dingen moesten verlopen. Hoe ik bepaalde resultaten of doelen ging behalen/ Daarmee wilde ik alles onder controle houden, terwijl ik nu weet dat dit eigenlijk helemaal niet bestaat. Ik legde de lat voor mezelf (en daarmee voor anderen) zo hoog dat er eigenlijk altijd teleurstelling ontstond. Zowel bij mezelf als ik had bij de ander.
Verwachtingen scheppen zorgt eigenlijk altijd voor teleurstelling.
Nu verwacht ik niets meer. Als ik iets voor iemand doe, dan weet ik dat het doe omdat ik het leuk vind en niet met de verwachting dat het via diezelfde weg bij je terugkomt.
Ik geloof erin dat wat je geeft altijd bij je terugkomt, maar dat hoeft niet te betekenen dat het via dezelfde weg terugkomt dan waar ik het gegeven heb. Maar het komt terug, zelfs makkelijker en mooier dan ik had durven dromen.
Want als jij iets doet vanuit je hart naar buiten, zul je dit ook terugontvangen.
En zo werkt het ook bij hoe je tegen jezelf praat en hoe jij met jezelf omgaat. Ben je lief voor jezelf, praat je goed tegen jezelf, gun jij jezelf iets en zet jij jezelf op nummer 1 dan krijg je dit ook in het leven terug.
Want als je je verwachtingen durft los te laten, is de uitkomst vaak des te mooier. Alleen gaan we dan weer tegen ons zelf vertellen: “Ja maar, die telt niet.” Dit was te makkelijk…
Ik zal een voorbeeld geven. Je wilt meer geld en dat wil je heel graag door meer klanten of meer omzet binnen te halen. Als een malle ga je nieuwe producten of diensten bedenken en het wordt een en al getrek om nieuwe klanten binnen te halen. Het voelt moeilijk en zwaar. Je wordt er zelfs zwaarmoedig van en op den duur verdwijnt zelfs je enthousiasme. Je verliest misschien wel het plezier in het ondernemen. Je zegt tegen jezelf dat je gefaald hebt.
Want ja waarom gaat het altijd zo moeilijk en het lukt mij niet?
Totdat je opeens een flink bedrag terugkrijgt van de belasting. Oh lekker, zul je denken. En je gaat weer verder met je geduw en getrek.
Terwijl je hebt precies gekregen wat je wilde: GELD.
Alleen niet op de manier die jij zelf had bedacht, dus weer dat stemmetje: “Je hebt gefaald, deze telt niet, je moet nog harder werken, je moet nog meer je best doen.”
Maar waarom telt het niet?
Omdat het te gemakkelijk ging? Omdat het niet de manier is waarop je het gedacht had.
Ga eens voor jezelf na wat je nu eigenlijk écht wilt?
Even terug naar het voorbeeld. We starten dus vaak vanuit een geld gedreven mindset. En ik heb niets tegen geld he. Ik praat graag over geld, verdien graag geld. Maar ik geloof niet dat jij iets in de wereld kan zetten omdat het jou alleen maar geld moet opleveren.
Je verwachting klopt niet en daarmee komt de teleurstelling.
Want waarom wil je meer geld of meer klanten? En met welke intentie wil je iets doen? Ik ga overal met de intentie in dat het tof en leuk wordt, en dat ik er vooral plezier uithaal. En die energie die voelen mensen en daarom kopen ze bij jou en niet bij de ander. Als ik mijn dienst zou verkopen omdat ik er alleen maar geld mee wil verdienen om dat stemmetje maar klein te houden, dat werkt niet. Dan stroomt het niet, hoe hard dat je ook werkt. Je zult altijd met een leeg gevoel achterblijven, ook als er mensen wel kopen.
Want wat wil je eigenlijk echt? Probeer dat stemmetje eens te herkennen en vraag jezelf eens af wat je nu eigenlijk echt wilt?
Ja, ik wil dat het stroomt. Stroomt in wat?
Ja, dat mijn bedrijf recht heeft van bestaan.
Ok, en dan…
Ja, dan stroomt het weer.
Want als mijn bedrijf niet loopt dan heb ik het gevoel dat ik gefaald heb.
Weer dat stemmetje dat je het niet goed hebt gedaan.
Wat als ik je vertel dat je het wel heel goed doet. Dat ik zie hoe goed je bezig bent, dat je goed bent in wat je doet.
Ontvang je het dan ook echt? Of wuif je het weer weg?
Of maak je jezelf klein? Ach ja, dat valt wel mee zo goed ben ik niet, zeg je waarschijnlijk. Weer dat stemmetje.
Het begint eigenlijk met een besluit: Je bent nu op een plek waar je niet wilt zijn. Je wilt verandering. Maar je kan niet van 0 naar 100 in één keer. Dat heeft tijd nodig en gun jij jezelf die tijd? En geloof me het hoeft ook geen jaar te duren, maar het start al met de bewustwording. De bewustwording wat jij tegen jezelf zegt.
“Wat zeg ik nu eigenlijk allemaal tegen mezelf?”
Tegen wie zeg ik dat? Wat verwacht ik eigenlijk allemaal van mezelf? Leg ik die lat heel hoog? Is dat realistisch? Waarom leg ik die lat eigenlijk heel hoog.
En kap met die bullshit als er nu in je opkomt: “Zo ben ik nu eenmaal, die perfectionist.”
Als baby word je namelijk niet zo geboren. Kijk maar eens naar kleine kinderen, zij doen niet iets uit prestatiedrang, zij doen het omdat ze het leuk vinden.
Dit is aangeleerd gedrag en eigenlijk alleen maar excuses om iets niet te doen of te laten zien. Omdat je bang bent, bang wat anderen zullen vinden, want dat is wat het stemmetje tegen je zegt. Eigenlijk luister je dus alleen maar naar dat stemmetje.
Zo kon vroeger mijn dochter Ella honderd keer achter elkaar hetzelfde balletje in dezelfde auto stoppen en die kwam er aan de achterkant dan weer uit. Het autootje maakte dan geluid en waardoor zij weer moet lachen.
Had het nut? Nee. Maar ze had wel plezier: “Ja”.
Maar nu leven we in een wereld waar alles nut moet hebben, prestatie iets op moet leveren in plaats van dat we genieten. Want als het niets oplevert dan hebben we gefaald. En dat opleveren moet het liefst ook nog in geld zijn.
Maar het gaat erom dat je hier bent met een reden. En dat begint bij jezelf om jezelf lief te hebben, Het leven lief te hebben en te genieten onderweg daarnaartoe.
Maar wij zijn alleen maar bezig met het hoppen van het ene doel naar het andere. Met het luisteren naar dat stemmetje en hoe slecht je het eigenlijk doet. En als we dan wel eindelijk dat hokje afgevinkt hebben, dan gaan we weer meteen door naar het andere doel. Zonder er echt bij stil te staan hoe bijzonder het is dat je bijvoorbeeld je opleiding hebt afgerond of dat je een klant zo goed hebt geholpen dat zijn hele leven positief is veranderd.
Nee, want dan zeggen we weer tegen ons zelf: “Zo bijzonder was dat niet.”
Op het moment toen ik deze dingen allemaal niet meer voor lief ging nemen en er echt bij stil ging staan hoe bijzonder het eigenlijk wel was en dat ik mijn doelen ging vieren als ik het gehaald had, toen gingen dingen veranderen.
Ik ging mijn binnenwereld veranderen en daarmee veranderde ik mijn buitenwereld. Ik leerde lief te zijn voor mezelf, mezelf op nummer 1 te zetten.
Het grote voordeel dat hiermee gepaard ging: alle negatieve mensen verdwenen als sneeuw voor de zon. Die mensen deden niets, ik deed iets, ik ging anders om met mezelf, ik ging mezelf waarderen, waardoor anderen mij ook gingen waarderen.
Ik ben trots op mezelf als ik iets behaald heb, ik geniet elke dag van het leven dat we voor onszelf gecreëerd hebben. Ik ben elke dag dankbaar voor alles dat op mijn pas komt, zo zend ik uit dat er nog meer op mijn pad komt om dankbaar voor te zijn.
Zo vier ik met mijn man altijd als ik een nieuwe samenwerking aan ga met een ondernemer die in mijn programma stapt. We gaan heerlijk uit eten en staat stil bij weer een mooi doel dat ik bereikt hebt. Ik vier het leven, elke dag alsof het zondagochtend is.
En ook ik betrap mij nog wel eens op dat stemmetje dat mij klein wil houden.
Want als die nieuwe samenwerking dan aanga hoor ik altijd in mijn hoofd: “Bij deze gaat het niet lukken. Deze keer lukt het je niet.”
Ik hoor het nog wel maar ik doe er niets meer mee. Ik ben me er bewust van.
Ik zie dit stemmetje als een rokende vrouw die op de bank zit de hele dag met een halve liter bier en kijkend naar SBS6 die commentaar heeft op mijn leven. Wil ik haar zijn: “Nee”. Heeft trouwens ook een naam: “Bertha”. Zoals een koe, ik ben bang voor koeien, dus dat helpt wel.
Moet ik dan naar haar luisteren? Nee, tuurlijk niet.
Wat ik dan tegen mezelf zeg is dat ik de uitdaging aan ga om het tegendeel te bewijzen.
Want ik kan dit wel, en waarom: omdat ik Joyce Scheijen ben en fucking goed ben in wat ik doe. Ik wil levens veranderen, mensen helpen om van het leven te houden en van zichzelf. Daar wil ik graag een voorbeeld in zijn dat het kan.
En niet bij Bertha onder het dekentje kruipen, want daar is niemand mee geholpen. Ja Bertha misschien, maar al die andere mensen die mijn hulp nodig hebben niet.
Het gaat erom dat je liever en milder gaat praten tegen jezelf. En zoals ik al zei het lukt niet om in een keer te zeggen: ik ben belangrijk.
Dat gelooft je brein namelijk niet.
Maar hoe dan wel? Dat is precies waar ik je mee kan helpen. Want als jij je binnenwereld veranderd, veranderd ook je buitenwereld.
Begin met iets milder, begin iets zachter: “Ik word hier steeds beter in. Het gaat mij wel lukken. Ik ben al zoveel gegroeid, ik ben benieuwd wat nog meer mogelijk is.”
Daar zit al zo’n andere energie op.
Want dat is eigenlijk waar het leven om draait. Energie! Dan kan die energie maar beter positief zijn.